Saya amat bimbang tentang sokongan kewangan yang tidak mencukupi untuk pelajar yang melanjutkan pengajian tinggi di Malaysia.

Walaupun pinjaman pengajian Perbadanan Tabung Pendidikan Tinggi Nasional (PTPTN) kerajaan bertujuan membantu pelajar membayar pendidikan mereka, saya percaya masih terdapat jurang yang ketara yang perlu ditangani.

Ini khususnya kepada pelajar yang tidak layak mendapat bantuan PTPTN kerana tahap pendapatan ibu bapa mereka. Ramai daripada mereka menghadapi masalah kewangan yang menghalang mereka untuk melanjutkan pelajaran.

Anak perempuan saya, yang merupakan pelajar universiti, berkongsi banyak cerita tentang pelajar yang terpaksa hidup dengan bajet yang sedikit. Ini mewujudkan halangan kepada pendidikan yang baik bagi sesetengah pelajar.

Malah dalam kalangan peminjam PTPTN, dana itu mungkin tidak sentiasa mencukupi untuk menampung kos penuh pendidikan mereka.

Dengan peningkatan perbelanjaan yang berkaitan dengan yuran pengajian, penginapan, buku teks dan kos sara hidup penting lain, ramai pelajar bergelut untuk memenuhi keperluan hidup. Ini bukan sahaja menjejaskan prestasi akademik mereka tetapi juga menambahkan tekanan dan kebimbangan mereka, menjejaskan kesejahteraan mereka.

Sungguh menggembirakan melihat beberapa institusi mengambil langkah untuk menangani isu ini dengan menawarkan skim serupa dengan PTPTN yang disesuaikan untuk pelajar daripada keluarga miskin.

Ini sangat membantu pelajar yang menghadapi masalah kewangan.

Lebih banyak institusi pengajian tinggi perlu mengikuti dan melaksanakan sistem sokongan yang sama bagi memastikan tiada pelajar yang ketinggalan akibat kekangan kewangan.

Mungkin, kerajaan boleh mempertimbangkan untuk menyemak semula kriteria kelayakan pinjaman PTPTN untuk memasukkan pelajar yang mungkin tidak memenuhi kriteria pendapatan, tetapi boleh menunjukkan keperluan kewangan yang tulen.

Selain itu, perlu ada ketelusan dan kecekapan yang lebih tinggi dalam pengeluaran dana untuk meminimumkan kelewatan dan ketidakpastian yang dihadapi oleh pelajar.

Universiti dan kolej harus meneroka pilihan pembiayaan alternatif, seperti biasiswa, geran, dan program belajar kerja untuk menambah skim bantuan kewangan.

Kerjasama dengan syarikat swasta dan organisasi bukan untung boleh menyediakan sumber tambahan untuk menyokong pelajar.

Dengan memastikan pelajar mempunyai akses yang sama kepada pendidikan berkualiti, tanpa mengira keadaan kewangan mereka, kita boleh membuka potensi penuh anak-anak kita dan membina masyarakat yang lebih inklusif dan saksama.